Palmexotica - Groei Cycadeeen

De groei van cycadeeën bevorderen doormiddel van bladsnoei

Veel mensen lopen tegen het feit aan dat Cycadeeën niet bepaald de snelste groeiers zijn in het plantenrijk. Daarbij komt nog het feit dat Palmvarens stapsgewijs groeien. Er wordt energie opgespaard in de stam en als de plant de tijd rijp acht, dan wordt er plotseling een nieuwe bladerkroon aangemaakt. Maar die tussentijd duurt in Nederland meestal 1 jaar en soms wel 2! In werkelijkheid groeit de plant wel degelijk (denk aan wortelgroei/stamgroei), maar merk je dit niet zo goed. Nu is er een kweker uit de V.S. die een manier heeft gevonden om de groei te stimuleren. Zijn artikel vindt je hier. Aangezien niet iedereen evengoed Engels kan lezen en dit een Nederlandse webpagina is, heb ik de moeite genomen om het artikel te vertalen. Wel wil ik waarschuwen dat de behaalde resultaten in Nederland bijna (misschien met veel moeite kunstmatig) onmogelijk zijn. Daarvoor ligt Nederland gewoon te ver van de evenaar af... In Nederland mag je al heel blij zijn als je de Cycas revoluta 2 keer in 1 jaar nieuwe bladeren kunt laten krijgen. Desondanks acht ik het artikel wel degelijk ook erg Nuttig voor "ons"! Onderstaand het vertaalde artikel:

Het verhogen van de groeiratio van planten en stekken door het verwijderen van bladeren.

Door Tom Broome

In centraal Florida is het normaal om elke winter flinke vorst en vorstperioden te hebben. Als je de bladeren van Cycas revoluta onbeschermd laat dan zullen ze flink verbranden, of tenminste flink gevlekt worden. In de lente snijden veel mensen de verbrandde bladeren af. Ik heb opgemerkt dat gewoonlijk, binnen 1 maand, er nieuwe bladeren aangemaakt worden. Hoewel dit geen ongewone observatie is, heb ik besloten om tot in groter detail te experimenteren met het afsnijden van bladeren.

Gewoonlijk kan ik bij Cycas revoluta, 3 tot 4 kronen bladeren per jaar forceren, door elke 3 maanden gebruik te maken van een mest met een hoog stikstof gehalte. In het landschap heb ik gemerkt dat sommige planten met 100 of meer bladeren, maar 1 keer per jaar bladeren produceren, ongeacht de hoeveelheid meststof die ik toedien. Nadat ik de bladeren van 1 van deze "koppige" planten heb afgesneden, produceert deze binnen 3 weken bladeren. Het is maar een gedachtespinsel, maar het lijkt erop dat een plant met een bepaalde hoeveelheid bladeren een bepaalde hoeveelheid energie produceert. Bij een vermindering van het aantal bladeren zal de plant gaan compenseren door meer bladeren aan te maken. Dit zou verklaren dat een plant die meer bladeren draagt dan gewoonlijk, het niet nodig zal hebben om zo vaak bladeren aan te maken. Dit verklaart mogelijkerwijs ook de effecten van vuur op sommige Encephalartos soorten in Afrika.

Het enige negatieve punt van deze procedure is dat de plant tijdelijk gestrest wordt, vaak zijn de nieuwe bladeren erg klein in vergelijking tot normale bladeren. Totdat er nieuwe bladeren gevormd worden, leeft de plant van het zetmeel in de stam. Na het proberen van deze methode op 100 soorten, variërend van zaailingen tot en met planten met 1,5 meter stam, was mijn bevinding dat hoe kleiner de plant is, hoe meer de plant gestrest wordt. Vanwege dit, heb ik een paar enkel bladige zaailingen dood gemaakt.

Een locale Cycas kweker, gespecialiseerd in Cycas taitungensis, vertelde me een verhaal over 1 van zijn planten en zijn groei tijdens de winter van 1996. We hadden meer dagen vorst in die winter dan elke andere winter die ik heb mee gemaakt. 1 uniek kenmerk van Cycas taitungensis, is dat het natuurlijk is dat ze in januari nieuwe bladeren krijgen. Toen deze plant nieuwe bladeren kreeg in januari 1996, werden ze kapot gebrand door koud weer voordat ze kans hadden om uit te harden. 3 weken later werden er wederom nieuwe bladeren geproduceerd. Toen de tijd kwam dat de winter voorbij was, heeft deze plant 30 cm stam erbij gegroeid.

Mijn volgende vraag was, wat er zal gebeuren als de meerderheid van de bladeren worden verwijderd, maar enkele er nog aan blijven zitten? In mijn collectie, had ik 8 Encephalartos ferox planten die afkomstig zijn van dezelfde zaadbron en opgepot zijn in een even grote potmaat. De caudex (stam) maten varieerden van 10cm t/m 15 cm in diameter. Ik heb de 3 middelste maten gekozen om mee te experimenteren. Als ik de 3 grootten had gekozen, dan groeiden ze waarschijnlijk toch wel sneller. Als ik de 2 kleine had gekozen, dan reageerden ze misschien niet goed, door een bepaalde reden waren ze vanaf het begin al zwakkere planten. Alle planten hadden ongeveer 30 bladeren elk. Bij de experimentele planten sneed ik alle bladeren af, behalve de bovenste 6. Binnen 4 weken, produceerden alle 3 de planten nieuwe bladeren, maar geen enkele van de andere 5 deed dat. Deze keer waren alle bladeren van een normaal formaat. Ik wachtte een maand nadat de nieuwe bladeren uitgehard waren en sneed de lagere bladeren weer af. Binnen 5 weken, werden er wederom nieuwe bladeren geproduceerd. Ik herhaalde deze procedure 13 maanden lang. De experimentele planten produceerden 5 sets nieuwe bladeren. De controle planten produceerden 2 of 3 sets nieuwe bladeren. Tot op deze dag, zijn de planten met de gemiddelde grootte (de experimentele planten) 7,5 cm groter in diameter dan de voorheen grootste planten.

Ik heb dit experiment uitgeprobeerd met ongeveer 30 soorten en heb uitgevonden dat dit een goede manier is om de groeisnelheid van planten te verhogen, terwijl de stres voor de planten geminimaliseerd wordt. Planten die maar een paar bladeren hadden, reageerden niet zo goed als planten met veel bladeren. Sommige planten, zoals Cycas taitungensis en Encephalartos ferox, zullen 3 tot 6 keer een nieuwe bladerkroon aanmaken met de juiste bemesting. Sommige planten, zoals Dioon merolae, zullen op z'n best maar 1 keer per jaar nieuwe bladeren aanmaken. De eerder genoemde soorten reageerden goed op deze behandeling, terwijl de laatstgenoemde soort niet veel meer groei vertoonde. In overweging nemende hoe goed deze experimenten gewerkt hadden, vroeg ik mij af, wat er zou gebeurden als ik de bladeren van uitlopers zou afsnijden, maar de hoofdplant intact laat? Om te beginnen, koos ik een uiterst weelderig groeiende plant uit mijn collectie, een Zamia amblyphyllidia. In mei 1996, had deze 4 uitlopers. De grootste was 3 mm in diameter. De anderen hadden geen merkbare caudex grootte. Als eerste, sneed ik het blad van de grootste uitloper af om te zien wat er zou gaan gebeuren. Tot mijn verbazing, observeerde ik 2 weken later dat er een nieuw blad uit de uitloper kwam. Voordat het blad de kans had om uit te harden, sneed ik deze af, samen met de bladeren van alle andere uitlopers. Binnen 3 weken, waren alle 4 de uitlopers nieuwe bladeren aan het produceren. Enkel om de nieuwe groei beter te kunnen observeren, liet ik 2,5 cm bladstengel aan de nieuw geproduceerde bladeren zitten. Ik herhaalde deze procedure 4 maanden lang, en er gebeurde iets heel bijzonders. Er kwamen bladeren uit de basis van de hoofdstam. In oktober, zaten er 14 uitlopers aan de plant. Toen het mei 1997 was, had de grootste van de originele uitlopers 9 keer bladeren geproduceerd en vergrootte tot 2 cm.

Ik heb deze methode op 50 soorten geprobeerd, met gemengde resultaten. Meestal reageerden alle Zamia, Ceratozamia en Bowenia soorten goed op deze procedure. Cycas en Dioon hadden gemengde resultaten en om een bepaalde reden, werkte het niet goed bij Encephalartos. Ik heb geobserveerd dat hoe korter de stam is, hoe beter de procedure werkt. Soorten met een ondergrondse stam werkten het beste van alle planten. Het lijkt erop dat hoe verder het groeipunt zich van de stambasis bevindt, hoe minder de uitlopers door deze procedure worden beïnvloed.

Als een kweker, kan ik experimenten uitvoeren en de resultaten observeren. Ik heb echter geen laboratorium en kan deze planten niet op cellulair niveau bestuderen. Het lijkt erop dat er een bepaald hormoon of auxine(plantenhormonen die de groei versnellen) wordt gegenereerd door de plant die deze nieuwe groei in werking stelt. Dit was erg duidelijk toen de Zamia amblyphyllidia begon met het produceren van uitlopers in grote getale. Als dit hormoon geïsoleerd kan worden en aan een plant kan worden gegeven, dan is er misschien een manier om de groei van de planten te bevorderen zonder de bladeren af te snijden.

Aannemend dat er een hormoon is, wat geproduceerd wordt als er nieuwe bladeren tevoorschijn komen, experimenteerde ik met het afsnijden van uitloper bladeren terwijl er nieuwe bladeren aan de hoofdstam werden gemaakt. Toen ik de eerste tekenen van nieuwe bladeren zag aan een Zamia portoricensis, sneed ik de bladeren af van alle uitlopers. Zodra er nieuwe bladeren geproduceerd werden aan deze uitlopers, sneed ik ze continue weer af. Toen de tijd gekomen was dat de bladeren aan de hoofdstam waren uitgehard, hadden alle zijscheuten 4 sets nieuwe bladeren geproduceerd. Ik heb het gevoel dat dit hormoon zijn piek bereikt gedurende het aanmaken van de nieuwe bladeren. Aangezien dit experiment zo goed werkte, ging ik door met het afsnijden van de zijscheut bladeren bij elke keer dat de hoofdplant natuurlijker wijze nieuwe bladeren aanmaakte. Na een jaar hadden de zijscheuten tot wel 16 keer nieuwe bladeren gemaakt. Het is nu 3/4 jaar geleden dat ik gestopt ben met dit experiment, en de betreffende plant is veel groter gegroeid dan de andere planten uit dezelfde batch. Er waren 2 bijna identieke planten met elk 2 stammen en 1 zijscheut. De plant rechts is de betreffende plant en de plant links is op natuurlijke wijze gegroeid.

Ik heb kwekers ontmoet die verbazingwekkende observaties hebben gedaan, maar geen enkele van deze observaties zijn op papier gezet. Als kwekers, met duizenden planten tot hun beschikking, hun inspanningen zouden kunnen coördineren met wetenschappers en de apparatuur die zij tot hun beschikking hebben, dan zouden vele vragen, die mensen hebben over Cycadeeën, beantwoord kunnen worden. Met deze vragen beantwoord, zullen de kweek en groei percentages verhoogd kunnen worden. Als iedereen die geïnteresseerd is in het welzijn van Cycadeeën zouden kunnen samenwerken, dan zou er geen reden meer zijn voor welke soort dan ook om nog bedreigd te zijn.